سلام !

با تاخیر چند روزه قسمت دوم از بخش نان و غم نان را با شعری از احمد شاملو_شادی روحش صلوات_ادامه می دهیم با عنوان غزلی در نتوانستن که از سایت آوای آزاد با رعایت امانت نقل می کنم:

غزلی در نتوانستن

ادستهای گرم تو
کودکان توامان آغوش خویش
سخن ها می توانم گفت
غم نان اگر بگذارد.
نغمه در نغمه درافکنده
ای مسیح مادر، ای خورشید!
از مهربانی بی دریغ جانت
با چنگ تمامی ناپذیر تو سرودها می توانم کرد
غم نان اگر بگذارد.
***
رنگ ها در رنگ ها دویده،
ای مسیح مادر ، ای خورشید!
از مهربانی بی دریغ جانت
با چنگ تمامی نا پذیر تو سرودها می توانم کرد
غم نان اگر بگذارد.
***
چشمه ساری در دل و
آبشاری در کف،
آفتابی در نگاه و
فرشته ای در پیراهن
از انسانی که توئی
قصه ها می توانم کرد
غم نان اگر بگذارد.

دیدگاه‌های دیگران ()

سلام

دوستان به امید خدا می خوام مدتی شعر هایی رو که در باره ی نان و غم آن است-سجع و حال کردید!؟_بنویسم از شما هم در خواست دارم که اگر شما هم شعری از خود یا دیگری در این باره داری به من برسونید تا در این جام جهان نما بذارم!

و اولین نوشته در این موضوع یک طرح زیبا از زنده یاد سید حسن حسینی_شادی روحش صلوات_است که از کتاب همصدا با حلق اسماعیل صفحه ی91  _انتشارات سوره ی مهر -نقل میکنم:

گفتی که:در این زمانه باید نان داشت

        من میگویم:نان عزیز است ....ولی

               آیا به سکوت می توان ایمان داشت؟

یا علی

دیدگاه‌های دیگران ()

من

      می اندیشم

                       پس

                                من

                                      هستم!

                                                 ((دکارت))

دیدگاه‌های دیگران ()

سلام!

این شعر که در زیر می خوانید به احتمال زیاد آخرین غزل مولاناست و هنگامی که مولانا در بستر بیماری بوده ا و صدرالدین قونیوی_ یکی از منتقدان سر سخت او _به عیادت او میرود خطاب به مولانا می گوید:خدا شفایت دهد!ومولانا در جواب او این غزل زیبا را می سراید.متن این شعر را از اینجا نقل میکنم.البته متن همین دیدارو اطلاعاتی درباره ی مولانا را نیز میتونید در سایت مذکور بخوانید.

دیدگاه‌های دیگران ()

سلام!

شب رحلت مرحوم قیصر _شادی روحش صلوات_بود داشتم از جایی بر می گشتم که از رادیو یک شعر فوق العاده زیبا ونو وبا دیدی جدید رو شنیدم و در آخر مجری گفت که این شعر ازقیصر امین پورهو من از همون موقع تا الان تیکه هایی از اون شعر رو که حفظ کرده بودم تکرار می کردم و هر سری که همون تیکه های اندک رو تکرار میکردم کلی عشق وحال می کردم!تا اینکه به وبلاگی سر زدم که این شعر را کامل نوشته بود ومن هم بدون فوت وقت این زیبا واره _ترکیب جدیده!_رو برای شما از همون وبلاگ به این آدرس نقل میکنم:

       پیش از اینها
پیش از اینها فکر می کردم خدا                 خانه ای دارد میان ابرها
مثل قصر پادشاه قصه ها                      خشتی از الماس و خشتی از طلا
پایه های برجش از عاج و بلور                    بر سر تختی نشسته با غرور

ماه، برق کوچکی از تاج او                         هر ستاره، پولکی از تاج او
اطلس پیراهن او، آسمان                          نقش روی دامن او، کهکشان
رعد و برق شب، طنین خنده اش               سیل و طوفان، نعره توفنده اش

دکمه پیراهن او، آفتاب                              برق تیغ و خنجر او، ماهتاب
هیچ کس از او آگاه نیست                         هیچ کس را در حضورش راه نیست
پیش از اینها خاطرم دلگیر بود                    از خدا در ذهنم این تصویر بود

آن خدا بی رحم بود و خشمگین                خانه اش در آسمان، دور از زمین
بود، اما در میان ما نبود                           مهربان و ساده و زیبا نبود
در دل او دوستی جایی نداشت                 مهربانی هیچ معنایی نداشت

هر چه می پرسیدم، از خود، از خدا            از زمین، از آسمان، از ابرها
زود می گفتند: این کار خداست                 پرس و جو از کار او کاری خطاست
هر چه می پرسی، جوابش آتش است       آب اگر خوردی، عذابش آتش است

تا ببندی چشم، کورت می کند                  تا شدی نزدیک، دورت می کند
کج گشودی دست، سنگت می کند            کج نهادی پا، لنگت می کند
تا خطا کردی، عذابت می کند                    در میان آتش، آبت می کند

با همین قصه، دلم مشغول بود                 خوابهایم، خواب دیو و غول بود
خواب می دیدم که غرق آتشم                  در دهان شعله های سرکشم
در دهان اژدهایی خشمگین                     بر سرم باران گرز آتشین

محو می شد نعره هایم، بی صدا              در طنین خنده خشم خدا
نیت من، در نماز و در دعا                         ترس بود و وحشت از خشم خدا
هر چه می کردم، همه از ترس بود             مثل از بر کردن یک درس بود

مثل تمرین حساب و هندسه                     مثل تنبیه مدیر مدرسه
تلخ، مثل خنده ای بی حوصله                   سخت، مثل حل صدها مسأله
مثل تکلیف ریاضی سخت بود                   مثل صرف فعل ماضی سخت بود

تا که یک شب دست در دست پدر             راه افتادم به قصد یک سفر
در میان راه، در یک روستا                        خانه ای دیدیم، خوب و آشنا
زود پرسیدم: پدر، اینجا کجاست؟              گفت: اینجا خانه خوب خداست!
گفت اینجا می شود یک لحظه ماند           گوشه ای خلوت، نمازی ساده خواند

با وضوئی، دست و رویی تازه کرد              با دل خود، گفتگویی تازه کرد
گفتمش: پس آن خدای خشمگین             خانه اش اینجاست؟ اینجا، در زمین؟
گفت: آری، خانه او بی ریاست                  فرشهایش از گلیم و بوریاست

مهربان و ساده و بی کینه است                 مثل نوری در دل آئینه است
عادت او نیست خشم و دشمنی               نام او نور و نشانش روشنی
خشم، نامی از نشانیهای اوست              حالتی از مهربانی های اوست

قهر او از آشتی، شیرین تر است                مثل قهر مهربان مادر است
دوستی را دوست، معنی می دهد            قهر هم با دوست، معنی می دهد
هیچ کس با دشمن خود، قهر نیست         قهری او هم نشان دوستی است

تازه فهمیدم خدایم، این خداست              این خدای مهربان و آشناست
دوستی، از من به من نزدیکتر                  از رگ گردن به من نزدیکتر
آن خدای پیش از این را باد برد                 نام او را هم دلم از یاد برد

آن خدا مثل خیال و خواب بود                  چون حبابی، نقش روی آب بود
می توانم بعد از این، با این خدا               دوست باشم، دوست، پاک و بی ریا
می توان با این خدا پرواز کرد                   سفره دل را برایش باز کرد

می توان درباره گل حرف زد                    صاف و ساده، مثل بلبل حرف زد   
چکه چکه مثل باران راز گفت                  با دو قطره، صد هزاران راز گفت
می توان با او صمیمی حرف زد                 مثل یاران قدیمی حرف زد
می توان تصنیفی از پرواز خواند               با الفبای سکوت، آواز خواند
می توان مثل علفها حرف زد                   با زبانی بی الفبا حرف زد   
می توان درباره هر چیز گفت                   می توان شعری خیال انگیز گفت
مثل این شعر روان و آشنا :                   «پیش از اینها فکر می کردم خدا ...»    
                                          قیصر امین پور

دیدگاه‌های دیگران ()